| Ali Fikri Yavuz Meali |
|
 And olsun, soluyarak koşanlara (gazilerin atlarına),(100:1) | |
| O tırnaklarıyla ateş çakanlara,(100:2) | |
| Sabah vakti akın edenlere,(100:3) | |
| Nihayet, o vakit toz duman koparanlara,(100:4) | |
| Böylece, o dem, düşman topluluğu ortasına girenlere ki,(100:5) | |
| Muhakkak insan Rabbine karşı çok nankördür.(100:6) | |
| İnsan da, bu nankör oluşuna şahiddir.(100:7) | |
| Gerçekten o, malı sevdiği için çok cimridir.(100:8) | |
| Fakat bilmez mi o insan, kabirlerdeki ölüler diriltilib çıkarıldığı;(100:9) | |
| Ve (iyi veya kötü) kalblerde ne varsa ayrılıb açıklandığı zaman, o gün Rableri, onlardan (gizli ve aşikâr bütün yaptıklarından) haberdardır.(100:10) | |
